Showing posts with label wish. Show all posts
Showing posts with label wish. Show all posts

Friday, April 26, 2013

A little LETTER

Dear Bro,

Kamusta?
I really hope that you're fine. I saw you kasi and you looked UPSET again. Kahit siguro ilang beses ka pa mag-deny. I KNOW.  Pero 'wag ka mag-alala di naman kita pipilitin kung ayaw mo umamin. you're not the kind of person who admits everything.
But, I wish you would tell me how you feel...just like before. Di mo man sabihin sakin ang buong kwento pero at least nagsi-share ka di ba? 

I miss those days. 

Those days kung saan sagana tayo sa BONDING. Yung mga kwentuhan natin na palaging nagsisimula sa asaran. Hanggang sa iba't ibang topic na ang mapag-uusapan natin.
Namimiss ko na ang mga kwento mo...

Hay,  kailan kaya mauulet yun?

Iba na kasi tayo ngayon, madami na ang nagbago.  Malayong-malayo na tayo sa dati.

Kasalanan ko naman eh. Sabi nga nila, It was only me, who made all the things complicated. Masyado kong ginawang BIG DEAL ang lahat.

Naisip ko tuloy, If I only been more understanding, maging ganito pa rin kaya tayo?

Hindi ko naman sinasadyang magalit eh. Hindi ko lang talaga matanggap yung ginawa mo. Hindi ko kasi inisip na kaya mong gawin yun sakin after all ng pinagsamahan natin. Tas ang turing ko pa sa'yo BESTFRIEND di ba?

Pasenya na bro, kahit ang tagal na nun, hanggang ngayon ramdam ko pa din yung sakit.
Hindi ko talaga siya kayang kalimutan eh!

Pero alam mo ba, kung alam ko lang talaga na magkakaganito tayo eh di sana kinalimutan ko na lang yung PRIDE ko. Sana di na lang kita inaway, hindi kita sinungetan, hindi ko na sinabi yung mga salitang sinabi ko sa'yo. Sana inintidi na lang kita....


I'M SORRY bro. :(

Alam mo ba na miss na miss na kita?
Kahit na halos araw-araw tayo nagkikita at nagkakasama, pakiramdam ko pa din na ang layo-layo na natin sa isa't isa.

Namimiss ko na yung mga bonding natin, paggala natin tuwing sunday, panunuod natin ng movie, pagpunta natin sa timezone, pagti-text natin sa isa't isa.

I still remember the first time I met you, how we became close, our first conversation, our first movie together, the first song you sing sa TIMEZONE. Kung saan tayo unang kumain, yung ayaw nating mall.
These dates:

OCTOBER 31, 2011

APRIL 1, 2012

JUNE 16, 2012

JUNE 28, 2012

JULY 6, 2012

'kaw ba tanda mo yun? Malamang hindi, hehe hindi mo din siguro alam yung mga date na yan.

Lahat ng memories mo, memories natin.

Sa totoo lang, wala naman talaga akong kinalimutan. Naalala ko pa din ang lahat.
Sabi nga nila di ba? Things and people change but the memories will remain.

Now that our friendship is slowly fading, those memories are  all I've got.

Anu ba ang nangyari sa'tin? Hindi na ba natin mababalik yun dati? yan yung mga sagot na pinilit nating sagutin, nag-try din naman tayong ayusin to eh! Anyare????
.
Wala...kasi matigas ang ulo ko, wala akong ibang ginawa kundi ang awayin at sungetan ka. Sorry ulet bro, 'yun lang kasi ang alam kong lambing sa'yo. Kaya lang, mukhang nakalimutan mo na yun.

Ayan ka ngayon,   tuluyang nagbago... ang layo mo na sa'kin. Halos hindi mo na nga ako pinapansin. Parang tulad ko, kinalimutan mo na din ang lahat. Pakiramdam ko pa nga galit  ka sa'kin, ayaw  mo lang ipakita. Para bang nagsisisi ka at nakilala mo pa ako.


Sorry bro ha, sorry sa lahat ng kasalanan ko sa'yo, sa lahat ng mga nagawa ko, sa pagtataray at pagsusunget ko.

'Wag ka mag-alala, hindi ko na hihilingin sa'yo na "sana bro, ibalik natin yung dati," I think it's already too late for that.
Tanggap ko na, hindi na natin maibabalik pa yung dati.

Nakakapagod din kasi eh! Napapagod din ako sa araw-araw nating pag-aaway. Nalulungkot lang ako sa tuwing naiisip ko na di naman tayo ganun dati.


What's gone is GONE.

Pero aminado ako na medyo nahihirapan ako, 2 years din yun ah, hindi madali isantabi yun.

Anyways, I want to thank you for everything.

Thank you sa effort at sa time na binigay mo sa'kin. I appreciate everything that you've done for me. Hindi lang siguro halata. Kasi hindi mo napansin di ba? hehe

I am blessed to have someone like you in my life. 'Coz you're the person who made me experienced a lot of things, di ko na ii-numerate ha, alam mo na yun. hehe

You'll always be my someone special.

I don't really want to lose you but I know I already did and it's my fault... :(

But don't worry, okay lang ako. I'll get by.


Bro, wag mo sana kalimutan na andito lang ako lagi para sa'yo. Handa pa din akong tulungan ka o kaya makinig sa'yo kapag kailangan mo ng kausap.

Pwede din akong shoulder to cry on kahit di ka umiiyak, kaya ko din sigurong pasayahin ka kapag malungkot  ka kahit di ko pa ata yun nagagawa.

Sasamahan din kita kung kailangan mo ng ka-inuman basta hatid mo ako kapag nalasing ako ha, hehe

Basta bro, ANDITO LANG AKO para sa'yo. Please always remember that.

Thank you for giving even a little time to read this, heto kasi yung mga bagay na di ko masabi sa'yo ng harapan.
Nahihiya na din kasi ako.


AGAIN,

THANK YOU and I'M SORRY BRO....


Love lots,

your BESTFRIEND

Saturday, March 19, 2011

The Wish



I remember when I was young; I used to make a wish.
I always wish for someone to love me.
Someone who will accept me no matter how stupid or bad I am.
Someone who will never say goodbye and never leave me behind.
I never stop wishing until I grow up and started falling in love.
I used to love many people without getting anything in return.
I got hurt many times that I started to stop wishing.
I stop believing in love.
I denied the fact that I am a person that is capable of loving someone.
Then I close the door.

Until, someone came in my life.
Someone who unexpectedly grants my wish,
someone, who made me realize that there is something missing in my life.
But things did not go well between us.
Sadly, we couldn't be together.
We couldn't love each other,
Not the way we wanted to.
I accept that fact wholeheartedly and without regrets.
I thought I'll be fine.
But things got really crazy.
Again, I was hurt.
I was hurt so bad.
So bad that I used to cry every night
when I'm in front of my friends I try to fake a smile.
That Love drives me insane, it turn my world upside down.
But I couldn't let things go, I don't want to hurt that someone.
But One day I know, I have to...

And that day came,
I saw that someone cry and it breaks my heart.
I want to take all the words back but I couldn't.
All things had been said and done.
I know I couldn't stop it or reverse it back to yesterday.
I am decided.
These things must be done for the betterment of our lives.

Then I remember my wish.
Love must be so crazy.
He had done a way to make me believe in love again
But in a very crazy manner though.
He granted my wish to make me believe again.
When I realize that, I feel like regretting what I had wished for.
Because I know, my wish is something beyond impossible.
Or if it is meant to be true, Today wasn't the right time.
I also realize that Love would not give you what you want
Instead it will give you what you need.

When I was young I used to wish for someone to love me.
But I found no one, instead I found my friends.
It was like Love said: "You want a LOVER but a FRIEND is all that you need,"