Inlove daw ako...

In love daw ako...

Daming nagsasabi sakin yan, di ko lam kung bakit. Nakakapagtaka talaga.

Paano kaya nila nasasabi yon?

Eh ako nga ni  hindi ko makita ang sarili ko na "IN LOVE". Parang ako lang ata ang hindi aware eh!

Aminado naman ako na may gusto akong tao. Pero, hanggang sa term na gusto lang yun, malayong malayo sa sinasabi nila.

Pero teka, hanggang dun nga lang ba talaga yun? O sadyang hindi nga lang talaga alam ang nararamdaman ko?

Hindi ko na din maintindihan ang sarili ko minsan eh!

Basta alam ko, what I have for that someone is something I really couldn't explain.

It's been 7 years...seven years na ang nakalipas nung huling ko masabi sa sarili ko na: "ah...oo..inlove ako, mahal ko talaga siya".
Ang tagal na di ba?

So siguro yun ang dahilan kya  hindi ko masabi kung nai-inlove na naman ba ako o in love lang din ako sa ideya na gusto ko siya kaya nagiging exaggerated ang mga bagay-bagay.

Exaggerated. right that's the term.Nagi-exist yan kapag umaasa ang isang tao.

Bagay na, sa tingin ko malimit na mangyari sakin. hay...

Hindi ko talaga alam kung anu nga ba talaga ito, basta ang alam ko, iba ito!

It was something that I never experienced before. And This time, I konw, I am sure.

I really couldn't explain exactly how I feel but now I will try to put it into words.

Though words will never be enough to express what I feel.

I will try...just try...

I remember when I was still in college, AJ, a close friend of mine was telling me that I should have a boyfriend since I am old enough to have one.

She keep on saying it was the right time and that I should really need one in order for me to be happy.

Para rin daw mawala na ang pagka-NEGA ko.

But I keep on telling her, (it was not actually the exact words) "friend, ayoko nga magka-boyfriend, sakit lang sa ulo yun eh! at saka ayoko ng commitment, mahirap yun,"

Sabi ko pa, "siguro kapag nakilala ko na ang taong makakapagbago ng pananaw ko sa commitment, yung ako mismo sa sarili, masasabi ko na, 'ok lang, magcommit ako, basta siya,' yun na siguro friend,"

I only said that para matahimik siya. Since that time, ayoko talaga magka-boyfriend and ayoko ng relasyon.

Naka-mind set na nga sakin na di ako magbo-boyfriend lalo na ang mag asawa.

But I never thought that time would actually happen so soon.

After three years, I meet someone...

That actually making me change my mind. I'm not really sure but that how I feel.

He was the reason behind my smile and sometimes the why I cry at night.

I consider him as one of the most special person in my life.

When I'm with him, I'm happy. Super happy. yung tipong kahit bad mood ako or malungkot ako, basta andyan na siya, ok na ang lahat.

Most of the time, gusto ko siya ang makasama, maka-kwetuhan, makakulitan, maka-asaran.

Though, may ganyan moment naman talaga lagi, hindi nawawla.

Pero minsan parang kulang pa din. hehe

I do have many unforgettable memories with him and I am very thankful for that.

We always have alot of fun together, kuletan, asaran, kwentuhan...sa sobrang dami ng memories ko with him, minsan di ko na maalala yung iba.


It's been 2 years...

Sa pananahimik ko, ang dami na nangyari.

Halos nagbago na nga ang lahat. Ang mga ngiti ko ay napalitan na ng lungkot.

Naubusan na ako ng pasensiya at napuno na ng galit.


Yung mga happy memories, bigla na lang maglaho... 

Di ko na nga alam kung ano na nga ba nangyari.. lahat kasi bigla nalang nawala.. 

nawala nang parang bula.. 

Natauhan lang ata siguro ako. Masyadong natuwa. Parang joke lang ang lahat eh.. 

Kaya ngayon eto nagtataka alo, 

paano ba nila nasabi na "In love" ako.